leidt ons niet in bekoring

Het geloof heeft en speelt nog steeds een belangrijke rol in het Bretoense leven, en dat merk je ook gewoon in het landschap. Om de haverklap kruisen aan vele kruispunten, vele kerkjes her en der verspreidt. Maar veel hebben nog hun oude charme en worden ook nog gebruikt, zelfs met aarde vloer… Velen hebben ook een bron of fontein naast de kerk. het water werd allerlei krachten toegeschreven. En veel van die kerkjes en fonteinen zijn nog steeds bewaard gebleven. Maar in Plouvien stond nog wel een heel mooi exemplaar… en daar heb ik mijn fototoestel op los gelaten. De zon speelde een mooi stukje mee.

Voila, hopelijk zien jullie de schoonheid van het typische bretoense kerkleven in… deze Fontein diende voor de ogen, allerlei oogziektes kon je er zogezegd mee genezen.  Het kerkje was helaas net gesloten, want tot de dag ervoor liep er een tentoonstelling.  Maar de omgeving was al bijzonder mooi en even kwam het in ons op, ons huwelijk eens overdoen, maar in zulk een mooi decor. Dromen mag toch… een zachte bries door de bomen, een warm zonneke speelde verstoppertje. De bloemen geurden alsof ze ons wilden vangen. Mijn hart vingen ze zeker, want hier heb ik ook een stukje van mezelf achtergelaten, al ben ik dan niet gelovig. Maar dit was een bijzonder mooi plekje.