Annevoie (5)

De boze wolken van gisteren lieten ons toch met rust en zo wandelden we verder.  De Heuvel op waar je op een bankje een prachtig zicht hebt op het kasteel tussen de bomen door.
Eens boven kom je aan de lange waterbassin die als reserve dient om het water constant te laten lopen. Het is een rechte lange lijn waar het ook heerlijk vertoeven is, met mooie uitzichten ook al weer over de tuinen en het kasteel.
Zo kom je stilaan in het laatste en nieuwere tuin terecht aangelegd in de jaren vijftig.  Zo kom je weer helemaal onderaan de grote vijver terecht en zijn we rond. Toen hebben we nog even de Maasvallei gevolgd tot in Huy en dat is zeker een ritje waard hoor, want er vallen nog heel veel dingen te zien.
Maar uiteindelijk leidde de weg ons naar huis en was deze schitterende dag alweer voorbij, vol met herinneringen en een fototoestel even propvol. Het resultaat zagen jullie hier en hopelijk was het goed zo. Tot morgen voor een nieuw verhaal! Bedankt nog maar eens voor de aandacht.

Annevoie (4)

de lucht keek ons maar boos en raar aan, doch dat trok ik mij niet aan, en we wandelden rustig verder en overal maar klikken en afdrukken en elke hoekje en kantje werd uitgekamt. Elk bochtje levert iets nieuw op en zo is het een beetje een doolhof, waar je jezelf kan in laten verdwalen.

wat er zich hieronder vroeger allemaal is gebeurt, niemand weet het, en mijn vrouwke en ik zijn er onder gaan zitten, want we moesten dat toch eens even uittesten! 😉 Maar het was er héél gezellig, dat kan ik jullie wel toevertrouwen.

de  ontwerpers van de tuinen liggen ook begraven in hun dierbare tuin.  Het waren echt wel knappe koppen om dat allemaal te realiseren, en zeker in die tijd.

De lucht begon nog vreemder te doen, het leek wel of er boze reuzen naar ons bulderden! Maar gauw stoppen voor vandaag en morgen verder doen. 😉  Stappen jullie dan nog mee?

Annevoie (3)

We wandelen stil verder en komen weer in een Frnas stukje, want het domein is een combinatie van Frans, italiaanse en Engelse stijl. Franse stijl wil zeggen, alles strak en aangepast. De Italiaanse stijl wil zeggen dat de kunst zich aanpast aan de lijnen van de natuur. Het mooiste voorbeeld daarvan is dat het kasteel vooraan aan het water een lichte kromming maakt, zich aanpaste aan de waterlijn van vroeger. Engelse stijl wil zeggen dat de kunst de natuur immiteert.  Maar hier volop Frans en alles is niet wat het lijkt dan hoor.

Beelden?

Niet echt hoor, maar platte schijven.

Heerlijke kleuren en geuren, de zon vocht met de wolken en de ene moment baadden we in de zon, andere momenten trokken grote schaduwen over ons heen, wat een mooi lichtspel maakt over het domein. Morgen wandelen we rustig verder, jullie vervelen jullie toch nog niet? 😉

Annevoie (2)

Het kasteel is heel mooi en blijkbaar nog steeds bewoond, met de waterspiegel ervoor kan je natuurlijk heerlijke foto’s maken. Maar ook de rest is zeker mooi om zien… zoals het  Waterwerk hieronder. Het is het enige in België en Europa  dat sedert de aanleg in 1760 nog steeds in werking is. 

 

Het kasteel is een heel mooi gebouw en de bewoner mag zich echt wel een gelukkige noemen. Helaas waren ze aan het werken in de achtergebouwen, dat was een ‘no go zone’ . De garage was ook aardig gevuld met een paar hele mooie oude wagens.  Morgen wandelen we verder door de tuin van de Tuinen 😉

Annevoie (1)

De komende dagen nemen ik jullie mee op een prachtige wandeling in de Ardennen, meer bepaald  naar de Tuinen van Annevoie. Als je houdt van mooie Franse stijl en veel waterpartijen zit je daar heel goed en ik vond het een absolute meevaller. Kijk en geniet mee.

Met het kasteel gaan we morgen verder. Zoals je kan zien zijn er allerlei waterpartijen en fonteinen. Het mooie eraan is dat alles enkel aangedreven wordt door de zwaartekracht, niets is met pompen of met motoren aangedreven. Het water komt van een hogergelegen reservebad waar we later passeren, wat op zijn beurt wordt aangevuld, ook op natuurlijke wijze door water in de heuvels rondom het domein. Allemaal vrij uniek dus en de komende dagen zien jullie nog pareltjes hier.

Andenne (1)

nee, nee, we zijn niet weer op weg naar Bretagne, enkel even een bloemenwinkel ingelopen om een boeketje aan te schaffen, want we mochten op visite, en het leuke was, dat het in de Maasvallei was te doen, in Andenne!  Een mooie kans om toch even te stoppen en wat foto’ s te nemen, al is het een beetje een grauwe stad en het weer zat ook al niet zo mee.

de fontein van Sint-Begge is oud, zeer oud en bevindt zich vlak naast de Sint-begge Kerk in het centrum van Andenne.  De kerk ligt op een mooi ouderwets plein, maar de kerk zelf ziet er na een grondige inspectie toch wat aan de miserabele kant uit 😉

Om de kerk heenlopen is zeker de moeite want er staat nog een prachtig monument in artdeco stijl ter ere van onze gesneuvelden, statig en eerbiedig.

Een wandeling om de kerk leidde ons naar een zijdeurtje en ja dat was open, even een blikje in de kerk werpen zat er wel in ondanks dat ze net aan het kuisen waren, dat moest wel lukken, maar plots werden we aangesproken!! Welke straf daar op stond, dat zien jullie misschien morgen…  😉

leidt ons niet in bekoring

Het geloof heeft en speelt nog steeds een belangrijke rol in het Bretoense leven, en dat merk je ook gewoon in het landschap. Om de haverklap kruisen aan vele kruispunten, vele kerkjes her en der verspreidt. Maar veel hebben nog hun oude charme en worden ook nog gebruikt, zelfs met aarde vloer… Velen hebben ook een bron of fontein naast de kerk. het water werd allerlei krachten toegeschreven. En veel van die kerkjes en fonteinen zijn nog steeds bewaard gebleven. Maar in Plouvien stond nog wel een heel mooi exemplaar… en daar heb ik mijn fototoestel op los gelaten. De zon speelde een mooi stukje mee.

Voila, hopelijk zien jullie de schoonheid van het typische bretoense kerkleven in… deze Fontein diende voor de ogen, allerlei oogziektes kon je er zogezegd mee genezen.  Het kerkje was helaas net gesloten, want tot de dag ervoor liep er een tentoonstelling.  Maar de omgeving was al bijzonder mooi en even kwam het in ons op, ons huwelijk eens overdoen, maar in zulk een mooi decor. Dromen mag toch… een zachte bries door de bomen, een warm zonneke speelde verstoppertje. De bloemen geurden alsof ze ons wilden vangen. Mijn hart vingen ze zeker, want hier heb ik ook een stukje van mezelf achtergelaten, al ben ik dan niet gelovig. Maar dit was een bijzonder mooi plekje.